Kendi ülkemizin hiçbir sorunu kalmamış gibi, Ukrayna- Rusya Savaşı tüm gündemimizi işgal ediyor.

Yazılı ve görsel basın tamamen Karadeniz’ in kuzeyine odaklanmış durumda…

Yatıyoruz Ukrayna’ da şunlar şunlar oldu; kalkıyoruz Rusya şunu şunu yaptı!

Doğrusu artık hiç ilgilenmiyorum.

Amerika’ nın kışkırtıp teşvik etmesiyle olaylar çığırından çıktı.

Ukrayna kaşınırken, Rusya savaş suçu işliyor.

Ayrıntısına girmeyeceğim ama kimi ülkeler de bu arada ön plâna çıkmak için kendilerini yırtıyor.

Yanılıyor muyum?

Benim bütün dikkatim ülkemizin sorunlarında…

Örneğin tarım…

Elden çıkan tarım arazileri…

Kıtlık…

Hayvancılık…

Madenlerimiz…

Yanan ormanlarımız…

Ekonomik bunalım…

Sosyal sorunlar…

Yaşam zorluğu…

Siyasî söylem ya da açıklamaları önemsemiyorum.

Hem iktidar, hem de muhalefet yanlıları sadece kendilerinin doğruyu yaptığı yönünde açıklamada bulunuyorlar. Bunun neresi inanılır?

Bugün, İskender-i Rûmî’ den küçük bir anekdotla yetineceğim.

İskender’i Rûmî, cihangirlik çağlarında bir kaleyi ele geçirir ve askerlerine “kaleyi yıkın” diye emir verir.

Etrafındakiler derler ki:

“ Bu kalede bilgin bir kişi yaşamaktadır. Çok şey bildiği, en zor meseleleri çözdüğü söylenir. İsterseniz bir görün.”

İskender de,

“Getirin bu adamı, bakalım” der.

Adamı getirirler.

İskender sözü edilen bilgini görür görmez yüzünü buruşturur. Gelen kişi o kadar çirkindir ki, bir bakıma iğrenerek bakar.

Sonra kendini tutamaz,

“Bu ne korkunç, bu ne acayip bir şey” deyiverir.

Bilgin, İskender’in tavrına ve sözlerine çok üzülür, ama yine de gülümseyerek konuşmaya başlar:

“Sen benim çirkin suratımı ve suretimi ayıplıyorsun. Demek ki boş bir adamsın. İnsanın teni bir kındır, canı ise kılıçtır. İşi gören kılıçtır, kını değil!”

İskender bu sözler karşısında şaşkına döner, söyleyecek söz bulamaz. Onun bu halini gören Bilgin sözlerine devam eder:

“ Bilmiş ola ki, herkese fena muamelede bulunan kimse daima yüzlerce ıstırabın acıları içinde kıvranır durur. Böyle insanların hapishaneye konmasına da gerek yoktur. Çünkü onların vücutlarının derisi, onların hapishanesidir, onlara yeter.”

İskender sözünü kesmeye teşebbüs etmeyince Bilge kişi devam eder:

“ Kötü muamelelerin altında kıskançlık vardır. Kıskanç kimse daima mustariptir. Kendisine verileni hiçbir zaman beğenmez, gözü hep başkalarındadır. Kendi hakkı olmayan şeylere gönül bağlar, göz diker. Başkalarının el ve avuçlarında bir şey gördü mü, sebepsiz yere, neden onlara verdin de bana vermedin, diye feryat eder.

Cömert akıllılar, kendi mallarını dostlarının malı telâkki eder. Alçak akılsızlar ise neleri varsa sonunda düşmanlarına bırakır. Kerem sahibi cömert adam, eline ne geçerse hepsini dostlarının ayaklarına saçar, dağıtır, döker. Sütü bozuk habisler ise ne biriktirmişlerse, öldükten sonra düşmanlarına bırakırlar.”

İskender’in çirkin bulduğu Bilge kişi, kısa bir süre durup nefeslenir, sonra İskender’in gözlerinin içine baka baka konuşmasına devam edip sözlerini tamamlar:

“ Akıllı insanlarla alay edip eğlenmek; büyüklüğün şanı olan yüzsuyunu yere dökmek, kendi haysiyetini çiğnemek, kendi şerefiyle oynamak, onu zillet tozuna bulamak demektir.

Olgun ve bilgin kişilerle alay edip eğlenmekten vazgeç.

Aksi takdirde büyüklüğünü, şan ve şerefini kaybedersin.

Herkese yumruk sallama mesleğini güdenler, bir gün gelir elleri ve emirleri altında bulunanların tekmeleriyle can verir. Herkese insafsızca kılıç çekenler, en sonunda insafsızların kılıçlarıyla ölür.”

İskender, bilginin sözlerinden sonra ne yapmış, neler söylemiş bir bilgim yok.

Zaten söyledikleri benim için çok da önemli değil.

Önemli olan bu Bilge kişinin söylediklerinin anlamı ve bu satırları okuyanların bundan çıkaracakları HİSSE…

Gününüz aydınlık ve esenlik dolu olsun.

NE MUTLU TÜRK’ ÜM DİYENE!