Ona nasıl yaklaşması gerektiğinden emin değilmiş. Bu durumu konuşmak için aile doktorunu aramış: doktor adamın karısının ne kadar duyduğunu anlayabilmesi için basit bir yöntem önermiş.

"Yapacağın şey şu, karından 40 adım ileride dur, normal bir konuşma tonuyla bir şeyler söyle; eğer duymazsa 30 adım ilerisinde aynı şeyi tekrarla, sonra 20 adım; cevap alana kadar aynı şeyi tekrarla…"

O akşam karısı mutfakta akşam yemeğini hazırlarken adam işlemi uygulamaya koymuş. 40 adım uzaklıktan karısına normal bir konuşma tonuyla seslenmiş;

“Hayatım bu akşam yemekte ne var?

Cevap yok.

Mutfağa biraz yaklaşmış. Mesafeyi 30 adıma indirmiş ve soruyu tekrarlamış;

“Hayatım bu akşam yemekte ne var?”

Hâlâ cevap yok

Adam mutfağın kapısına gelmiş artık mesafe iyice azalmış ve soruyu tekrarlamış;

“Hayatım bu akşam yemekte ne var?”

Gene cevap alamamış

Bu sefer karısına iyice yaklaşmış ve aynı soruyu tekrar sormuş;

"Hayatım bu akşam yemekte ne var? "

"Hayatım beşinci kez söylüyorum, Tavuk"

Hikâyenin ana fikri:

Belki de genelde düşündüğümüz gibi problem daima karşımızdaki kişilerde olmayabilir.

Problemlerin sebebini biraz da kendimizde aramalıyız.

***

KIYAK BÖYLE OLUR

Öğretmenin birinin Anadolu’ nun ücra bir köyüne tayini çıkmış.

Muhtar onu karşılamış.

Okul denilen bina iki kapalı mekândan ibaretmiş.

Biri dershane, diğeri öğretmen evi denen bir odaymış.

Köye geç saatte vardığı için hemen yatıp uyumuş.

Sabah kalkınca dışarı çıkıp helâyı aramaya başlamış ve bulamamış.

Tam o sırada elinde ibrikle muhtarın geçtiğini görmüş:

“Muhtar, helâ nerede?” diye seslenmiş.

Muhtar şöyle cevap vermiş:

“Biz çalıların arkasına gidiyoruz. Fakat sen hocasın, istediğin yere yapabilirsin!”