Ölümden sonra yalnız kalmaktan korktuğu için, 4’üncü ve en çok sevdiği, kendisine elmaslar, altınlar aldığı eşine şöyle sormuş:
“Benimle ölür müsün ve bu yolculuğa benimle gelir misin?”
4’üncü eşi, “Üzgünüm, yapamam” diyerek, çekip gitmiş.
Kral, 3’üncü eşini de çok severmiş. Onunla gurur duyar ve komşu ülkeleri gezermiş.
3’üncü eşini de çağırmış ve ona kendisine ölümden sonra eşlik eder mi, diye sormuş.
3’üncü eşi şöyle yanıtlamış:
“Hayatı çok seviyorum ve üzgünüm seninle gelemem. Sen ölünce de yeniden evleneceğim.”
2’nci eşi her zaman zor zamanlarında yanında bulunurmuş.
Ona da sormuş:
“Ölüm yolculuğunda bana eşlik eder misin?”
2’nci eşi şöyle cevap vermiş:
“Üzgünüm, bu kez sana yardımcı olamam. Fakat senin için yapabileceğim cenaze törenini düzenlemek ve orada olmaktır.”
Bir ses yükselmiş ve şöyle demiş:
“Ben seninle yaşarım. Ve neresi olursa olsun eşlik ederim, ölümden sonrasında bile…”
Kral bakmış ki, konuşan onun ilk eşiymiş.
Ancak bu eşi onun en az ilgi gösterdiğiymiş.
Çok utanmış ve şöyle demiş:
“Üzgünüm, sana daha iyi davranmalıydım. Sağlıklıyken sana daha çok dikkat etmeliydim.”
Bu hikâyeden çıkarmamız gereken ders şudur:
“Aslında hepimiz dört eşliyiz. 4’üncü eşimiz bizim bedenimizdir. Onu güzel aksesuarlarla ve hoş kıyafetlerle donatmayı severiz. Ancak sonunda biz ölünce peşimizden gelemez. 3’üncü eşimiz, sahip olduğumuz malımız, mülkümüzdür. Onları elde edebilmek için zamanımızın çoğunu harcarız. Ancak en sonunda, biz ölünce peşimizden gelemez. Tıpkı 3’üncü eşin yeniden evlenmesi gibi o da başkalarına verilip bölüştürülür. 2’nci eşimiz, arkadaşlarımız ve ailemizdir. Onlara güveniriz ve ihtiyaç duyduğumuz anlarda yanımızdadırlar. Ancak bizimle gelebilecekleri en son yer cenaze törenimizdir ve bizi oradan uğurlarlar. 1’inci eşimizin temsil ettiği ise ruhumuzdur. Biz genellikle ruhumuzla ilgilenmeyi ihmal ederiz. Hâlbuki ölümden sonra bize eşlik edecek olan odur. Bedenine iyi bak, sağlığını koru, mal ve mülkünün tadını çıkar ve sana sunduğu rahatlığı yaşa, arkadaşlarının ve ailenin sana sunduğu sevgiyi el üstünde tut, ancak ruhuna dikkat etmeyi unutma. Ruhunu besle. Çünkü hayatının kaynağı ve en sadık dostun ruhundur.
Yorum Ekle
Yorumlar
Sizlere daha iyi hizmet sunabilmek adına sitemizde çerez konumlandırmaktayız. Kişisel verileriniz, KVKK ve GDPR
kapsamında toplanıp işlenir. Sitemizi kullanarak, çerezleri kullanmamızı kabul etmiş olacaksınız.
En son gelişmelerden anında haberdar olmak için 'İZİN VER' butonuna tıklayınız.
Web.tv
YONCA BADERNA
Dördüncüye Dikkat Edin
Bir gün kral hastalanmış ve ölüm döşeğine düşmüş.
Ölümden sonra yalnız kalmaktan korktuğu için, 4’üncü ve en çok sevdiği, kendisine elmaslar, altınlar aldığı eşine şöyle sormuş:
“Benimle ölür müsün ve bu yolculuğa benimle gelir misin?”
4’üncü eşi, “Üzgünüm, yapamam” diyerek, çekip gitmiş.
Kral, 3’üncü eşini de çok severmiş. Onunla gurur duyar ve komşu ülkeleri gezermiş.
3’üncü eşini de çağırmış ve ona kendisine ölümden sonra eşlik eder mi, diye sormuş.
3’üncü eşi şöyle yanıtlamış:
“Hayatı çok seviyorum ve üzgünüm seninle gelemem. Sen ölünce de yeniden evleneceğim.”
2’nci eşi her zaman zor zamanlarında yanında bulunurmuş.
Ona da sormuş:
“Ölüm yolculuğunda bana eşlik eder misin?”
2’nci eşi şöyle cevap vermiş:
“Üzgünüm, bu kez sana yardımcı olamam. Fakat senin için yapabileceğim cenaze törenini düzenlemek ve orada olmaktır.”
Bir ses yükselmiş ve şöyle demiş:
“Ben seninle yaşarım. Ve neresi olursa olsun eşlik ederim, ölümden sonrasında bile…”
Kral bakmış ki, konuşan onun ilk eşiymiş.
Ancak bu eşi onun en az ilgi gösterdiğiymiş.
Çok utanmış ve şöyle demiş:
“Üzgünüm, sana daha iyi davranmalıydım. Sağlıklıyken sana daha çok dikkat etmeliydim.”
Bu hikâyeden çıkarmamız gereken ders şudur:
“Aslında hepimiz dört eşliyiz. 4’üncü eşimiz bizim bedenimizdir. Onu güzel aksesuarlarla ve hoş kıyafetlerle donatmayı severiz. Ancak sonunda biz ölünce peşimizden gelemez. 3’üncü eşimiz, sahip olduğumuz malımız, mülkümüzdür. Onları elde edebilmek için zamanımızın çoğunu harcarız. Ancak en sonunda, biz ölünce peşimizden gelemez. Tıpkı 3’üncü eşin yeniden evlenmesi gibi o da başkalarına verilip bölüştürülür. 2’nci eşimiz, arkadaşlarımız ve ailemizdir. Onlara güveniriz ve ihtiyaç duyduğumuz anlarda yanımızdadırlar. Ancak bizimle gelebilecekleri en son yer cenaze törenimizdir ve bizi oradan uğurlarlar. 1’inci eşimizin temsil ettiği ise ruhumuzdur. Biz genellikle ruhumuzla ilgilenmeyi ihmal ederiz. Hâlbuki ölümden sonra bize eşlik edecek olan odur. Bedenine iyi bak, sağlığını koru, mal ve mülkünün tadını çıkar ve sana sunduğu rahatlığı yaşa, arkadaşlarının ve ailenin sana sunduğu sevgiyi el üstünde tut, ancak ruhuna dikkat etmeyi unutma. Ruhunu besle. Çünkü hayatının kaynağı ve en sadık dostun ruhundur.