“Buraların yabancısıyım” demiş, “parkın hemen yanındaki fırını arıyorum, çok yakın olduğunu söylediler.”

Çocuk, arabanın penceresini iyice açtıktan sonra,

“Ben de buraya ilk defa geliyorum” demiş, “Ama sağ tarafa gitmeniz gerekiyor herhalde…”

Adam, çocuğun da yabancı olmasına rağmen bunu nasıl anladığını sormuş ister istemez.

“Ihlamur çiçeklerinin kokusunu duymuyor musunuz?” diye gülümsemiş çocuk. “Kuş cıvıltıları da oradan geliyor zaten.”

“İyi ama” demiş adam, “Bunların parktan değil de tek bir ağaçtan gelmediği ne malûm?”

“Tek bir ağaçtan bu kadar yoğun koku gelmez” diye atılmış çocuk.

“Üstelik manolyalar da katılıyor onlara… Hem biraz derin nefes alırsanız, fırından yeni çıkmış ekmeklerin kokusunu da duyacaksınız.”

Adam, gözlerini hafifçe kısarak denileni yaptıktan sonra, teşekkür etmek için döndüğünde fark etmiş çocuğun kör olduğunu…

Çocuk ise, konuşurken bir anda sözlerini yarıda kesmesinden anlamış, adamın kendisini fark ettiğini…

Işığa hasret gözlerini ondan saklamaya çalışırken,

“Üç yıl önce bir kaza geçirmiştim” demiş, “Görmeyeli o kadar çok özledim ki… Sizinkiler sağlam öyle değil mi?”

Adam, çocuğun tarif ettiği yerde bulunan fırına yönelirken,

“Artık emin değilim” demiş. “Emin olduğum tek şey, benden iyi gördüğündür.”

Derler ki:

Gösterdim…..gördü anlamına gelmez.

Söyledim…..duydu anlamına gelmez.

Duydu…..doğru anladı anlamına gelmez.

Anladı…..hak verdi anlamına gelmez.

Hak verdi…..inandı anlamına gelmez.

İnandı…..uyguladı anlamına gelmez.

Uyguladı…..sürdürecek anlamına gelmez.