Onun eline iri bir pırlanta verip: “Oğlum” der “Bunu al, önüne gelen esnafa göster, kaç para verdiklerini sor, en sonra da bizi tanımayan bir kuyumcuya göster. Hiç kimseye satmadan sadece fiyatlarını ve ne dediklerini öğren, gel bana bildir.”

Çırak, elinde pırlanta bir bakkal dükkânına girer ve “Şunu alır mısınız?” diye sorar. Bakkal parlak bir boncuğa benzettiği mücevheri alır; elinde evirir çevirir; sonra: “Buna bir tek lira veririm. Bizim çocuk oynasın” der.

Çırak teşekkür edip çıkar. Bir manifaturacıya gider. O da parlak bir taşa benzettiği mücevhere ancak bir beş lira vermeye razı olur.

Üçüncü olarak semerciye gider: “Buna ne verirsiniz?” diye sorar.

Semerci şöyle bir bakar, “Bu” der “benim semerlere iyi süs olur. Bundan kaş dediğimiz süslerden yaparım. Buna bir on lira veririm.”

Çırak en son olarak bir kuyumcuya gider. Kuyumcu mücevheri görünce yerinden fırlar. “Bu kadar büyük pırlantayı nereden buldun?” diye hayretle bağırır ve hemen ilâve eder. “Buna kaç lira istiyorsun?”

Çırak sorar: “Siz ne veriyorsunuz?” 

“Ne istiyorsan veririm.”

Çırak, “Hayır veremem.” diye taşı almak için uzanınca kuyumcu yalvarmaya başlar:

“Ne olur bunu bana sat. Dükkânımı,  evimi,  hatta arsalarımı vereyim.”

Çırak emanet olduğunu, satmaya yetkili olmadığını, ancak fiyat öğrenmesini istediklerini anlatıncaya kadar bir hayli dil döker.

Ustasının yanına dönen çırak büyük bir şaşkınlık içinde macerasını anlatır.

Usta, çırağının anlattıklarını dinledikten sonra, elini çırağının omzuna koyarak son sözünü söyler:

“ Anladın mı? Bir şey ancak değerini bilenin elinde kıymetlidir.”

 GÜNÜN NEŞESİ

Yavru tavşan, neşe içinde ormanda dolaşırken aniden karşısına daha önce hiç görmediği garip bir hayvan çıkınca çok şaşırmış ve hemen yanına gitmiş.

“ Sen kimsin? Ben seni daha önce hiç görmedim” demiş.

“ Ben katırım. Benim annem eşek, babam at. Ondan böyleyim.”

Bizim tavşan oradan ayrılıp orman gezisine devam ederken, yine karşısına acayip bir hayvan çıkmış. Bu sefer onun yanına girmiş.

“ Sen de kimsin? Ben seni daha önce hiç görmedim.”

“ Ben bir kurt köpeğiyim. Annem köpek. Babam da bir kurt... Ondan böyleyim.

Bizim tavşan onun yanından da ayrılıp ormanda dolaşırken bir de ne görsün? Acayip görünümlü bir hayvan daha... Hemen yanına gidip sormuş:

“ Senin gibi bir hayvanı ilk defa görüyorum. Sen de kimsin ?”

Hayvan, “ Ben devekuşuyum “ deyince, bizim tavşan boş bulunarak bağırmış:

“ Hadee len or’dan !”