Bir ara soluklanmak için durdular, bir gölgeye oturdular. O sırada bedevinin yanına bir adam yaklaştı, sohbete başladılar.

Adam, bedeviye “ nereden gelip nereye gittiğini”, sonra da devesinin yükünü sordu.

Bedevi,

"Çuvalların birinde buğday var diğerinde ise kum..." dedi.

Adam şaşırdı:

"Neden kum?"

"Çünkü tek tarafında buğday yüklüyken daha fazla zorlanıyor, yürümesini şaşırıyor. Bu yüzden aynı ağırlıkta kumu da başka bir çuvala doldurup öteki yanına astım..."

Adam bir an düşündükten sonra şöyle dedi:

"Öyle yapacağına buğdayı iki çuvala bölseydin de, zavallı deve iki katı ağırlık taşımak zorunda kalmasaydı..."

Bu kez düşünme sırası bedeviye gelmişti. Düşündü, düşündü ve şöyle konuştu:

"Gerçekten haklısın, boşu boşuna hayvana o kadar eziyet etmişim..."

Sonra da tekrar adama döndü,

"Sen bu kadar akıllı olduğuna göre bu köyün bilgesi olmalısın..."

"Hayır" dedi adam, "Ben de bu fakir köyde yaşayan bir çiftçiyim..."

Bedevinin soruları devam etti,

"Peki senin kaç deven var?"

"Benim hiç devem yok..."

"Peki kaç eşeğin var?"

"Bir tek garip bir eşeğim var..."

"Toprağın ne büyüklükte?"

"Bu köydeki herkesin birer küçük parça toprağı vardır. Benim de küçük bir toprağım var, burada yetiştirdiklerimle kendimin ve ailemin karnını ancak doyuruyorum..."

Bedevi, duydukları karşısında oldukça şaşırmıştı,

"Demin bana söylediğinden ben senin akıllı bir adam olduğunu sanmıştım..."

Adam biraz bozularak, "tabii ki akıllıyım" diye cevap verdi.

Bedevi, sözünü tamamladı,

"Bu nasıl akıldır ki kendine hiçbir faydan yok... Ne deven var ne de doğru dürüst bir eşeğin... Küçük toprağınla yarı aç yarı tok yaşıyorsun... Senin kendine faydası olmayan aklının bana ne faydası olacak ki... Haydi git yoluna... Ben senin aklına uymayacağım, devem de buğdayla birlikte kumu taşımaya devam edecek... Korkarım senin bu aklına uyarsam ben de senin durumuna düşerim..."

KISSADAN HİSSE:

Kendi aklın varsa önce kendine faydalı ol. Kendine faydası olmayan akıl başkasına da faydalı olamaz. Akıllıca bir söz nereden gelirse gelsin, ondan faydalanmaya bak, o aklın fikrin sahibi kendine faydası olmayan biri olsa da fikri senin için faydalı olabilir. Fikrin kimden geldiğine değil kendisine bak.

***

İKİ RAHİBE

İki rahibe varmış. Biri matematikçi, diğeri mantıklı...

Bunlar bir akşam karanlıkta kiliseye dönerlerken, matematikçi rahibe mantıklı rahibeye dönerek;

"Yaklaşık 20 dakikadır bir adam bizi takip ediyor ve gittikçe yaklaşıyor. Şu anda aradaki mesafe 50 metre kadar." der.

Bunun üzerine mantıklı rahibe bunun tek mantıklı açıklaması olabileceğini ve adamın  kendilerine tecavüz edeceğini ve daha hızlı yürümeleri gerektiğini belirtir. Rahibeler daha hızlı yürümeye başlarlar.

2 dakika sonra matematikçi rahibe;

“ Adam da hızlandı ve mesafeyi kapatıyor. Şu anda 30 metre arkamızda...”

Mantıklı rahibe;

“ O halde mantık olarak koşmamız gerekir.”

Rahibeler koşmaya başlarlar, 3 dakika sonra, matematikçi rahibe;

“ O da koşuyor ve arayı kapatıyor. Şu anda mesafe 10 metre..."

“ O zaman mantık olarak bizi yakalayacak. Birimiz sağa, diğerimiz sola saparak kiliseye ulaşmaya çalışalım. En az birimiz kurtulur.”

Ve matematikçi sağa doğru , mantıkçı sola doğru koşmaya başlamış.

Matematikçi 20 dakika sonra kiliseye ulaşmış ve telâş içinde beklemeye başlamış.

Aradan 40 dakika geçtikten sonra, mantıklı rahibe gelmiş. Matematikçi rahibe merakla sormuş;

“ Ne oldu? Ne yaptın ?”

“ Adam beni takip etti. Artık mesafe üç – beş adım kadar azalmıştı. Mantık olarak daha fazla koşmanın anlamı yoktu...”

“Eeee...”

“ Mantık olarak durdum. Adam da durdu.

“ Sonra? “

“ Mantık olarak ben eteğimi kaldırdım, o da pantolonunu indirdi.”

“ Peki, daha sonra ?”

“ Daha sonra ne olacak? Eteğini kaldırmış bir rahibe, pantolonunu indirmiş bir adamdan daha hızlı koşar.”