Okul bahçelerimize bakıyorum da öğrencilerimize kelime yerindeyse acıyorum.Beton bloklar ve asfalt yolların içine hapsolmuş çocuklarımız, bir de eğitim gördükleri okullarda da aynı manzara ile karşı karşıyalar. Toprağa ve yeşile hasret, enerjilerini atamadan stres yüküyle bir ömür geçiriyorlar. Yalova’mız yeşili ve mavisi ile yine de bu açıdan şanslı nadir illerden ama maalesef okul bahçelerimizde bunu göremiyoruz. Kentimizin kimliği okul bahçelerimize az yansıyor. Hiç olmazsa bazı bölümlerini, ölü alan tabir ettiğimiz duvar kenarlarını ağaçlandırmak zor olmasa gerek. Yapraklarıyla bahçeyi kirletmeyen ve dört mevsim yeşil kalan ağaç türleri ile , bakımının sorumluluğunu da üstlenecek geleceğin nesillerine bunu çok görmemeliyiz.

Çiçek kenti Yalova’mızda okul bahçelerimiz neden çiçekten yoksun düşündünüz mü? Çocuklarımız dört duvar arasında bir şeyler öğreniyorken insan olma vasfının çok uzağında doğadan soyutlamıyor muyuz? Ben öğrencilik yıllarımda okulumda diktiğim ve suladığım ağaçların büyümesini hep göz ucuyla gözlemliyorum. Okulumun yanından geçerken hep gözüm ağaçlarda. Çünkü kova ile su taşıdığım günleri biliyorum. Çocuklarımıza doğa sevisini verebilmenin en kolay yolu sahipleneceği bir ağacının olmasıdır. Biraz emek etsin, biraz sevgisini veresin görün nasıl bir doğa aşığı oluvermiş. Sınıflara ait alanlar verilirse, tatlı bir yarış ortamında herkes kendi yeşil alanına gözü gibi bakar.

Tema Yalova temsilcisi hocam sayın Faruk Tezcan beyin biraz kulaklarını çınlatacağım. O zamanki adıyla Çiftlikköy Mustafa Kemal İlkokulunda (şimdiki Kaymakamlık Binası) ağaçlar içerisindeki okul bahçesinde belki de doğa sevgisini aldık. Bir tane bile dalına zarar vermeden çam ağaçlarının gölgesi ders çalışma alanımızdı. Sevgili öğretmenim Nermin Tezcan ilkokul öğrenimimde hep doğa sevgisini bizlere aşılamıştı.Aradan geçen 40 yıla yaklaşan zaman içinde doğa sevgisinden bir şey eksilmedi. Çünkü insan içinde olduğu ortamı benimsiyor ve ona göre düşünüyor, hayata bakıyor. Kendimden örnek verdim, çünkü ağaçlar içinde en güzel örnek bence bizim okuldu. Şimdilerde bakıyorum da dış duvarlarının rengi bile insanın itiyor. Basit ama etkili. Duvar renkleri solmuş, yada doğaya tamamiyle zıt renkle boyanmış okullarımızı elden geçirmek gerekiyor.

Öneriniz nedir diye sorarsanız, işin mali boyutunu gerek bakanlıklar nezdinde gerekse Çiçek Kenti Yalova’mızın bu işlerle ilgilenen yatırımcılarını ve şirketlerini davet ederek yapabiliriz.Bir okulun tüm peyzaj işini yüklenen firmaya okulun girişinde “Bu okulun Peyzaj düzenlemesi … tarafından yapılmıştır” şeklinde uygun yazının konması en güzel ödül olacaktır bence. Yalova’nın katma değeri üzerinden ekonomik hayatını devam ettirenler için çok olmasa gerek. Mevsim itibariyla ağaç dikme ve peyzaj için önümüzdeki ayların iyi değerlendirilmesi ile okullar çiçek bahçesine dönecektir. Tüm okullarımızı elbette aynı kefeye koymak onlara haksızlık olacağını da belirtmek istiyorum. Kısıtlı bütçe ve imkanları ile okullarını çiçek bahçesine çevirmiş idareci ve öğretmenlerimize de teşekkürü borç biliyorum.

Çocuklarımıza verebildiğimiz doğa sevgisi ne ölçüde olursa o kadar sağlıklı nesillerin yetişmesine katkımız olacaktır.Çünkü doğayı seven insanı sever, insanı seven de iyi insan olur.Saygılarımla.