Ona güvenip yaşamınızdaki önemli adımları attığınız büyüğünüz. Süleyman amcamız öyle biri idi. Kendisine çok güvenir, çok da severdik. Yaşamı boyunca hem bu yakınlığını gördük, hem de örnek kişiliği ve hayata yaklaşımı ile hep güvenle hayata bakardık. Onun  her konuda verdiği destek sadece akraba olanlara değil, hiçbir kısıtlama olmadan herkese olan hoşgörülü yaklaşımı idi. Vefatı ile içimizde o kadar büyük boşluk oluştu ki….Onun yeri doldurulamaz. 80’li yaşlarda  hayata bu denli geniş perspektif ile bakabilen nadir insandı. Sosyal medya hesaplarındaki paylaşımlarını da yakından takip ederdik. Çünkü doğaya olan sevgisi ve karadeniz bölgesinden paylaşımları ile güne başlamak şahsen bana büyük moral vermekteydi.

Düşünün ki kuşları beslemek için bir yemleme mekanizması kurmuş ve otomatik olarak dolan kaptan kuşların cıvıltılı yem yiyişlerini görmenizi tavsiye ederim. Şimdi kuşlar da Süleyman amcasız kaldı…. Doğaya olan sevgisi, bizleri her zaman “ Fırsat bulursanız gelin” demesi…Seni çok özleyeceğiz Süleyman amca…Hayata bakış açısı üzerinde durmak istiyorum. Hoşgörü, anlayış ve karşılık beklemeksizin hep verici olmak. Kelimeler aslında yetmiyor. Yalova’da olduğu zaman içerisinde erken kalkıp arkadaşları ile düzenli sabah yürüyüşlerinde karşılaşabilirsiniz.  Ya da bir kitabı tamamlamanın verdiği mutlulukla görebilirsiniz. Misafiri çok seven ve ikram etmekten de mutlu olan kişiliği vardı. Köyde olduğu zaman ise aşıladığı bir ağacın meyve verişinin  yaşama sevincini çektiği video ile paylaşmasını …1400 küsür kilometre öteden beri onun sıcaklığını, cana yakınlığını her zaman hissetmişimdir. İnsan olmanın pek çok değerini ondan öğrendim. Aslında tüm kardeşleri de aynı terbiyeden geçmiş idi. Dedem ve kardeşlerinin her biri gurbet ellerde ekmek parası için köylerinden yurtlarından kopmuş olsa da ” değerlerini “şehirlerde kaybetmemiş, aksine daha da birbirlerine sarılmış, kenetlenmiş aile yapısı ile dimdik ayakta kalmışlardı. Cenazesine uzaktan, yakından gelen herkes onun  80 li yaşlarda olmasına rağmen dipdiri hayata yaklaşımı ve duruşunu hep hatırlayacak. Bazen dalıp dalıp gidiyorum. İnanamıyorum, lakin Süleyman amcam aramızda değil artık. Sadece Durmuş sülalesi değil, onu tanıyan, duyan herkeste bu boşluk var. Kıymet bilmek, hatır bilmek ve ne olursa olsun hoşgörü ile yaklaşabilmeyi ondan öğrendik çünkü.

Büyüklerimiz hayatta iken  onlara daha fazla değer vermeli ve onlarla daha fazla yaşamı paylaşmalıyız. Zaman geri gelmiyor ve gelmeyecek de. Onları hep dua ile anarken gözlerimizden süzülen yaşlar belki yüreğimize akacak, lakin onların bizde bıraktığı iyilik yaklaşımı halkalarla yayılmalı. Yayılmalı ki her sülaledeki Süleyman amcalar, dayıların hayatta iken daha fazla kıymeti bilinsin, daha fazla olumlu etki bıraksın.

2022 dünyasının  tüm olumsuzlukları ile mücadele etmeye çalışırken , hastalıklar, savaşlar, küresel  darboğazla, kitlesel pandemiler ile mücadele ederken durup, çocuklarımız için daha iyi bir dünya hedefinde hepimizin hayata yaklaşımımız Süleyman amcalar gibi olması temennim…. O zaman hoşgörü, hayata geniş perspektif ile bakabilmeyi yakalayabiliriz. Yoksa pek çok şeyi ıskalayarak maalesef kalabalıklar içerisinde yanlızlaşan , bencilleşen bir yaklaşımın esiri oluruz.

Örnek alınması gereken büyüklerimize daha fazla kıymet verilmesi, onların hayatta oluşlarının ne denli önemli olduğu üzerinde odaklanarak yazdığım köşe yazımla belki acımı da paylaşmış olsam da , geri gelmeyen pek çok şeyin de avucumuzdan kayıp gittiği günümüzde sanal aleme düşmüş bir neslin beni ne kadar anlayabileceği de ayrı bir konu…. Yazımı teşekkür ile bitirmek istiyorum. Cenazemize bizzat katılan, iletişim araçları ile acımızı paylaşan tüm dostlarımıza  ayrı ayrı teşekkür ediyorum. Allah hepinizden razı olsun… Başka bir yazımda buluşana kadar kalın sağlıcakla…