Kendine sözüm ona “aydın”  etiketi yapıştırarak, her fırsatta Türk Devleti’nin ve Türk Milleti’nin aleyhinde beyanat veren ve sırf bu yüzden Türk düşmanlarının taptığı insanları sevmiyorum.

Türkiye Cumhuriyeti topraklarında yaşayıp, ekmeğini yiyip suyunu içtiği, Türkiye Cumhuriyeti nüfus kâğıdı taşıdığı halde, her fırsatta Türkiye’nin altını oymaya çalışanları sevmiyorum.

“Tarih başlı başına bir şey değildir; Tarihçinin siyasi fikir yapısı, tarihi olaylara şekil verir. Ben, Marksizm yanlısı bir tarihçiyim. Olayları bu yönde değerlendiririm” diyerek, sözüm ona demokrasi ve düşünce özgürlüğü adına, Türkiye’nin ulusal çıkarları aleyhine toplantılar tertip edenleri, sevmiyorum.

Her hangi bir milletten olduğunu söyleyenlere saygım olduğunu önceden belirterek; Türk’e, Türk Milleti’ne, Türk Devleti’ne, Türk Bayrağı’na ve Türk Tarihi’ne saygı duyanları seviyorum.

Eline geçirdiği gazete ya da medya köşelerinde, sevmediklerine ağza alınmayacak ifadelerle hakaret edenleri, haklı dahi olsalar, sevmiyorum.

Bulunduğu makamın nimetlerini şahsî çıkarları için kullananları ve bundan rant sağlayanları sevmiyorum.

İşini en iyi şekilde yapmaya çalışan, kendini yaptığı işe adayan namuslu insanlara Tanrı’nın yardım ettiğine inanırım. Hiçbir iş yapmayan ve kendini kurnaz zanneden tembel asalakları sevmiyorum.

Kendisi beş para etmediği halde, dünyada her şeyi parayla ya da maddiyatla ölçenleri sevmiyorum.

İçinden çıktığı aileyi beğenmeyip küçük görenleri, kendisini ve ailesini farklı göstermeye çalışanları sevmiyorum.

Kendi iş yerinde verdiği randevuya zamanında gelmeyen ve bu konuda özür dilemeyi bile düşünemeyenleri sevmiyorum.

Yanlarından geçerken dalgın dalgın ileri bakanların ya da gözleriyle yerlerde karınca arayanların, işleri düşünce koşuşturmalarını, ya da olur olmaz saatlerde ısrarla aramalarını sevmiyorum.

Normal zamanlarda arayıp sormayı düşünmeyenlerin, adam kullanmaya kalkmalarını sevmiyorum.

Dükkânına giren müşterisini ayağa kalkarak ve gülümseyerek karşılayan esnafı seviyorum.

Misafirlerimle gittiğim lokantada, ortaya salata konmasını, herkesin salatayı bu ortadaki tabaktan yemesini, sevmiyorum.

Verilen hediyeyi kabul etmemek saygısızlıktır. Ancak, sırf markalı diye verilen hediyeleri sevmiyorum ve hiç kullanmıyorum.

Devletin olanaklarıyla yapılan tesislere isim verilirken son derece titiz ve duyarlı olmak gerekir. Bunun aksine davranışları sevmiyorum.

Sağlığında, devlete vergisini ödedikten sonra, kalan parasıyla, okul, hastane, sağlık ocağı, vb, tesisleri topluma kazandıran İzzet Baysal, Sıtkı Koçman gibi insanları çok takdir ediyor ve seviyorum.

Caddelerde ve bulvarlarda, park etmiş araçların kaldırılması için sesi sonuna kadar açılmış hoparlörlerle anons yapılmasını sevmiyorum.

Her hangi bir konuda, hiçbir bilgi sahibi olmadığı halde, ukalâca fikir yürüten hatta kişileştirerek yargılayan insanları sevmiyorum.

Her olaya olumlu yönden ve sevgiyle yaklaşan, kimseyi küçümsemeyen, kimseyi yargılamayan ve düşman görmeyen insanları takdir ediyor ve seviyorum.

Dedikodu yapmayan ve kimsenin arkasından konuşmayan insanları çok seviyorum.

Bir söz söyledikten sonra, sözünün arkasında durmayanları, duruma göre şekil değiştirenleri sevmiyorum.

Her fırsatta, her şeyden şikâyet edenleri sevmiyor, hayata pozitif yönden bakan, ciddi, tutarlı ve güler yüzlü insanları çok seviyorum.

Her konuda abartıya tahammül edemiyor, abartılı söz ve davranışları sevmiyorum.

Normal hayatta arayıp sormadığı yakınlarını ve aile büyüklerini, bayramdan bayrama arayıp sözüm ona hâl- hatır sorup bayram kutlayanları riyakâr buluyor ve sevmiyorum.

Aklına geldikçe, zamanlı zamansız arayıp, “sesini duymak için aradım, nasılsın?” diyenleri çok seviyorum.