GÜNAYDIN,

Bugün kıssadan hisse bir yazımız var.

Adam koca bir danayı kurban kesti ve büyük bir ateş̧ yaktı, kızına dedi ki:

'' Kızım, sevdiklerimizi ve komşularımızı çağır; gelip bizimle oturup et yesinler ..."

Kızı bağırdı:

′′ Evimizde yangın çıktı yetişin ahali… Evimizdeki bu yangını söndürmemize yardım edin!".

Birkaç̧ dakika içinde bunu duyan bir grup insan yangın söndürmek için yardım etmeye koşup evlerine geldiler.

Diğer komşular akrabalar bu feryadı duymamış̧ gibi davrandılar feryada kulak tıkadılar.

Yardıma gelenler Kurban kesen ailenin kurban etinden yiyip içtiler karınlarını doyurdular, giderken de ellerine birer parça et verildi.

Baba şaşkındı kızına döndü̈ ve dedi ki:

'' Kızım Gelen insanlar, tanımam, daha önce hiç̧ görmedim, Kızım yangın var dedin bağırdın peki sevdiklerimiz, dostlarımız ve meslektaşlarımız nerede?".

Kızı gözleri dolu dolu dedi ki:

'' Evimizdeki yangını söndürmeye yardım etmeye gelmeyenler bizi yangına terk edenler. Bizim dostumuz arkadaşımız aile akrabamız değillermiş̧ demek ki… Komşu olup dost akraba olmayı dostluk yapmayı cömertliği ve misafirperverliği hak edenler bunlarmış̧ demek ki baba” dedi.

Sonuç̧:

Bir felâket anında kim yanınızda değilse, gerektiğinde kim sizi arayıp sormuyorsa, sakın ha onu dost, kardeş̧, akraba, aile kabul etmeyin!

Çünkü̈ bunlar, sizin nezaketinizi, cömertliğinizi, sevgi ve saygınızı hak etmeyenlerdir.

Gününüz aydınlık ve esenlik dolu olsun.