İnsanoğlu, yaşamın her alnında, her zaman beklemediği bir olayla karşılaşabiliyor.

Kimi zaman akıl kimi zaman duygular ön plâna çıkabiliyor.
Beklenmedik anda, beklenmedik darbeyle karşılaşmanın güzel bir örneğini beraber okuyalım:

Avcılar, bir kurdu ormanda fena halde sıkıştırmışlar.
Kurt ormanda nereye kaçsa, peşindeki avcılardan kurtulamamış.
Canını kurtarmak için deli gibi koşarken elinde yabasıyla tarlasına gitmekte olan bir köylüye rastlamış.

Kurt, adamın önüne çökmüş ve yalvarmaya başlamış.
"Ey insan ne olur yardım et bana, peşimdeki avcılardan kaçacak nefesim kalmadı, eğer sen yardım etmezsen biraz sonra yakalayıp öldürecekler".

Köylü bir an düşünmüş sonra yanındaki boş çuvalı açmış, kurda içine girmesini söylemiş.
Çuvalın ağzını bağlamış, sırtına vurmuş ve yürümeye devam etmiş.
Birkaç dakika sonra da avcılara rastlamış.

Avcılar köylüye bu civarda bir kurt görüp görmediklerini sormuşlar, köylü "görmedim" demiş, bunun üzerine avcılar uzaklaşmış.
Köylü, avcıların iyice uzaklaştığından emin olduktan sonra sırtındaki torbayı indirmiş, ağzını açmış, kurdu dışarı salmış.
"Çok teşekkür ederim" demiş kurt, "Bana büyük bir iyilik yaptın."
"Önemli değil" demiş köylü ve tarlasına gitmek üzere yürümeye başlamış.

"Bir dakika" diye seslenmiş kurt: "Çok uzun zamandır bu avcılardan kaçıyorum, çok bitkin düştüm, açım, kuvvetimi toplamam için bir şeyler yemem lâzım ve burada senden başka yiyecek bir şey yok."
Köylü şaşırmış: "Olur mu, ben senin hayatını kurtardım."
"Yapılan iyiliklerden, verilen hizmetlerden daha çabuk unutulan bir şey yoktur" demiş kurt.

"Ben de kendi çıkarım için senin iyiliğini unutmak ve seni yemek zorundayım."
Bir süre tartıştıktan sonra, ormanda karşılarına çıkacak olan ilk üç kişiye bu konuyu sormaya ve ona göre davranmaya karar vermişler.
Karşılarına önce yaşlı bir kısrak çıkmış.

"Ne vefası " demiş kısrak, "Ben sahibime yıllarca hizmet ettim, arabasını çektim, taylar doğurdum, gezdirdim. Yaşlanıp bir işe yaramadığımda beni böylece kapıya koydu..."

Bir sıfır öne geçen kurt sevinirken bir köpeğe rastlamışlar.
"Ben hizmetin değerini bilen bir efendi görmedim" demiş köpek, "Yıllardır sahibime sadakatle hizmet ederim, onu ve koyunlarını yabancılardan korurum; ama o beni her gün tekmeler, sopayla vurur..."
Kurt köylüye dönmüş, "İşte gördün" demiş.
Köylü de son bir çabayla "Ama üç diye konuşmuştuk, birine daha soralım, sonra beni ye" diye yanıt vermiş.
Bu kez karşılarına bir tilki çıkmış.
Başlarından geçenleri, tartışmalarını anlatmışlar.

Tilki hep nefret ettiği kurda bir oyun oynayacağı için keyiflenmiş.
"Her şeyi anladım da" demiş tilki "Bu küçücük torbaya sen nasıl sığdın?"
Kurt bir şeyler söylemiş, tilki inanmamış gibi yapmış:
"Gözümle görmeden inanmam..."

İşin sonuna geldiğini düşünen kurt torbaya girer girmez, tilki köylüye işaret etmiş ve köylü torbanın ağzını sıkıca bağlamış.
Köylü eline bir taş almış ve "Beni yemeye kalktın ha nankör yaratık" diyerek torbanın içindeki kurda vurdukça vurmuş.
Sonra tilkiye dönmüş "Sana minnettarım beni bu kurttan kurtardın" demiş. Tilki de "Benim için bir zevkti" diye yanıt vermiş
O an köylünün gözü tilkinin parlak kürküne takılmış, bu kürkü satarsa alacağı parayı düşünmüş ve hiç beklemeden elindeki taşı kafasına vurup tilkiyi öldürmüş.

Sonra da torbanın içindeki kurdu ayağıyla dürtmüş
"Haklıymışsın kurt, yapılan iyilikten daha çabuk unutulan bir şey yokmuş..."

***

İnsan, iyi gününde eğlenmek için yanında arkadaşları olsun ister; kötü gününde ise sıkıntılarını paylaşmak için dostlarını arar.
Zira bilir ki, arkadaşları kendilerini, dostları onu düşünür; Arkadaş iyi günde, dost ise kötü günde çağrılmadan gelir!

ATATÜRK DİYOR Kİ:
“ NE MUTLU TÜRK’ÜM DİYENE!”
www.aahmetakyol.net