“Hiçbir kahraman uşağı için kahraman değildir. Kahraman, kahraman olmadığı için değil, uşak, uşak olduğu için… Kahraman uşağa, kahraman olarak değil, yiyen içen, giyinen, kısacası, ona kendi özeline özgü arzuları, düşünceleri ve gereksinimleri olan bir birey olarak görünür”

***

Gazi Mustafa Kemal ATATÜRK’ü vefatının 70 nci yıldönümünde saygı ve rahmetle anıyoruz.

ATATÜRK:
Büyük kurtarıcımız, Türkiye Cumhuriyeti’nin kurucusu, yarattığı siyasal, sosyal ve kültürel inkılâplarla Türk ve dünya tarihinin akışına yön veren, uygarlık ufuklarımızın ışığı, insanlığın seçkin evlâdı, millî kahraman ve büyük devlet adamıdır.

ATATÜRK:
Felsefesi ile düşünce, davranış ve uygulamaları ile hiç şüphe yoktur ki insanlık dünyasının ender yetiştirdiği devrimci ve düşünürdür.

ATATÜRK:
Kısa süren yaşamında, eşsiz dehası ve sınırsız azmi ile, milletine güvenerek ve yalnız ona dayanarak yurdumuzu istilâdan kurtarmakla kalmamış, aynı zamanda onu en ileri uygarlık düzeyine yükseltecek temelleri de atmıştır.

ATATÜRK:
Mücadelesine bir bakıma sıfırdan başlamış, arka arkaya gelen savaşlardaki sürekli yenilgilerle gücünü ve daha önemlisi moralini tüketmiş bir halkı yeniden atılıma geçirmiş, giderek artan gücünün sınırını daima en gerçekçi biçimde saptamış, kesinlikle düş ve serüvene kapılmamış, inanılmaz zorluklar ve olanaksızlıklar içinde yeni bir devletin temellerini atmış, hep ileriye bakarak bu yeni devletin çağın gereklerine uyarak uygarlık düzeyine yükselmesini amaçlamıştır.

Türk Milleti, yaşamının en büyük talihini, ATATÜRK’ü kendisine bahşeden Allah’ın lütfuna borçludur.

Karanlık günlerinin acıları içinde özlemle beklediği aydınlığı o getirmiş; gelişme ve güçlenmesi için en doğru yolu o göstermiştir.

Onun uygarlığa açık, pratik ve gerçekçi yapılarıyla, sonsuza kadar uygulanabilme yeteneğine sahip ilkeleri, bizleri bugün de her türlü bunalım ve engeli aşarak, zafere ve ATATÜRK idealine götürecek güçtedir.

Ülkemiz ATATÜRK’ün vatanı, toplumumuz ATATÜRK’ün ulusu olmanın onurunu taşımaktadır.

ATATÜRK yaşamı boyunca her zaman akılcılığı ön plâna almıştır. Der ki: “Benim yaptığım işler, biri diğerine bağlı ve lüzumlu olan şeylerdir. Fakat bana yaptıklarımdan değil, yapacaklarımdan bahsedin.”

Görüntü değildir onun için esas, fikirlerdir. “Beni görmek demek, mutlaka yüzümü görmek değildir. Benim fikirlerimi, benim duygularımı anlıyorsanız ve hissediyorsanız bu kâfidir. “demesi de bundandır.

Kısacası: ATATÜRK denince akla, tarihin ona yüklediği misyon gelir.
Burada önemli olan onun aşkları, içkisi, sigarası, zaafları kısaca bireysel insanî özellikleri değildir.
Türk insanı M. Kemal’i, tarihin yorumuyla kendisine yüklenen ATATÜRK kimliğiyle tanıdı ve benimsedi.
Esasen eğer büyük kurtarıcının ATATÜRK misyonu olmasaydı, benim gibi pek çok kişinin de M. Kemal kimliğinden haberi bile olmayacaktı.
Bunun için benim gözümde, M. Kemal’in ATATÜRK yanı önemlidir.

Atatürk’ün evrensel tarihi misyonunu göz ardı ederek, geri plânda kalması gereken “salt- insanî yanının ön plâna çıkarılması, yani ATATÜRK’ü tarihin ona yüklediği misyondan soyutlamak, toplumu yanlış yargılara sürükleyebilecek, son derece tehlikeli bir değerlendirmedir.

Çağdaş felsefenin kurucularından idealist filozof Hegel der ki:

“Hiçbir kahraman uşağı için kahraman değildir. Kahraman, kahraman olmadığı için değil, uşak, uşak olduğu için… Kahraman uşağa, kahraman olarak değil, yiyen içen, giyinen, kısacası, ona kendi özeline özgü arzuları, düşünceleri ve gereksinimleri olan bir birey olarak görünür”

Sonuçta, “siz onu kurtarıcı olarak görüyorsunuz ama o, yalnız bir insandı ve insanî zaafları vardı” tezi, (bence) büyük kurtarıcının misyonunu zerrece kavrayamamak demektir.

www.ahmetakyol.net