Yüreğiniz Varsa Duyun Bu Feryadı!

Henüz gençliğinin baharındaydı. Giderek yozlaşan Yalova’nın yoz kültürüne ve şehir eşkıyalarına bir kurban verildi bir akşam üstü. Henüz gençliğinin baharındaydı. Daha paylaşacak dostlukları, hüzünleri, sevgileri vardı…

O Henüz 23 yaşındaydı. Bu ne ilk ne de son olacaktı şüphesiz. Ama artık yeter demenin zamanı gelmedi mi? Daha ne kadar kurban vereceğiz. Daha ne kadar can alacak bu karanlık sokaklar. Kim bilir! belki arkadaşlarına, sevdiğine, ailesine hoşça kal diyemeden gitti 23 yaşındaki Fatih Şen. Giderken, üzerinde tam 7 bıçak darbesi, boğazına vahşice sokulmuş bir tornavidayla gözlerini kapadı....

Şüphesiz her ölüm erken ölümdü. Ama 23 yaşındaki bir gence ölüm hiç yakışmıyordu. İşte artık yeter demenin tam sırası değil mi? Fatih’in arkasından yapılan habere okurlarımız bir çok yorum yaptı. Ama içlerinde biri vardı ki, adeta bizlere ders verircesine haykırıyordu satırlar arasından. “Kardeşim” diyordu Fatih’in ölüm haberine yorum yapan okurumuz. Adının da Emine olduğunu söylüyordu. Başka Fatih’lerin ölmemesi, annelerin, ablaların, babaların, sevgililerin böylesi kalleşçe ölmesini istemiyordu Emine Ablası..

Şimdi sizleri; Okurumuz Emine’nin satırları ve vicdanlarınızla baş başa bırakıyoruz:
“ Bir genç vardı zamanında karşımızda sigarasını bile saklayan..
Ailesi geldi mi gözünün önüne, onlar için her fedakarlığı yapacak olan..
Canı olan annesine bir 'of' bile demeyen. Sonra ergenlikten gençliğe geçiş...
Askerlik.. Zamanın getirdiği 'kötü'ler, kötülükler. Bilen bilir 'Fatihimi', canım kardeşimi. İyi anını da, kötü anını da. Öfkesini, sevinçlerini, hüznünü, hırsını, gururunu, dayılığını da bilir. Kötü alışkanlıklarını da bilir, iyiliklerini de elbet. Yanlış insanlar, yanlış mekanlar, yanlış zamanda hak etmeyen birini, hak etmediği bir 'son' ile aldı bizden.
Diyorum ki belki 'son' u insan kendi çağırır ama 'son' kime layıktır acaba gerçekte?
 Ben biliyorum ki, Fatihim, kardeşim bunu hak etmemişti. Ve zamanında belki selamlaşmıştı bu gençler aynı mekanlarda. Ufacık şehrimizde belki bir kahvenin paylaşımı bile olmuştur aralarında kim bilir? Bilen bilir değil mi çocuklar?!
Uyanın. Siz uyanın! Uyuyanları da uykusundan uyandırın.
Bu ölüm ne birine layık, ne de bu öldürmeler. Gençsiniz! harcanmayın.
Biz yorgunuz şimdi. Gözlerimi kapı da kardeşimizi bekliyoruz eve gelecekmiş gibi.
 Elbet alışır insan, elbet acısı gizlenir yüreğinde. Ama son bulmaz, dinmez, bitmez. Özlem hep var olur
Bize çok acı, çok kötü bir anın geride bıraktıklarını, son anımıza kadar emanet diye verdiler artık.
Hazmedemiyorum! Hazmedemiyoruz!
Lütfen! Lütfen!O harika biriydi...
Canım kardeşim, canım, gözümüzden sakındığımız..
Sana kırgın değiliz...Seni çok sevdik..Daha çok sevseydik.
An gelir özlemler de biter, kavuşma olunca.
Karşılacağımız güne kadar.
Kardeşim. Canım. Canımız...
Ablan Emine”