Sararan yapraklar bir bir toprakla buluşuyor.Her mevsimin  güzelliği farklı.Her ne kadar hafta sonları sokağa çıkış kısıtlaması olsa da, hafta içi bunu telafi ediyoruz. Sağlık için yürüyüş yapanlar hafta içini iple çekiyorlar… Bu yıl  yağmur yağışının azlığı barajlardaki su seviyesine dikkatlerimizi yoğunlaştırmamıza neden oluyor. Yazımı kaleme aldığım saatlerde yağış uyarısının verilmesi bir yönüyle sevindirici, diğer yönüyle de dikkatli olunmasının gerekliliğini ortaya koyuyor.

Her kış soğukla birlikte sokak hayvanları için üzülürüm. Bence kışın sokak  hayvanlarına daha fazla önem gösterilmeli. Önümüzdeki günlerde bazı illerde kar yağışı yakın. Doğanın beyaza bürünmesi ile yiyecek bulamayacak olan hayvanları çileli günler bekliyor. Sokakta yaşayanların dışında yabani hayvanların da düşünülmesi gerekiyor. Sokak hayvanları beslenme noktaları yapan belediyelerin artması çok sevindirici. haberi gözüme ilişti. Belli periyotlarla sokak hayvanları beslenerek onlara kışın ve yazın kol kanat gerilmesi memnuniyet verici.  Konuya duyarlı yerel yönetimlerin daha da  artması temennim. Yabani hayvanlara da kar bir örtü gibi doğayı örttüğü zaman daha fazla kol kanat germemiz gerekiyor.

Diğer  yandan dedelerimiz kuşların göç yolları üzerinde konakladıkları yerleri koruma altına almışlar, onlara zarar getirebilecek her türlü riski ve tehlikeyi dikkate alıp ona göre düzenlemeler yapmışlar. Koruma alanlarında hatta onların beslenme konusunu bile değerlendirerek kurak geçen yıllarda takviyelerde bulunmuşlardır. Bakınız camilerin dış duvarlarında kuşların barınabileceği yerler bile düşünülmüştür. Onların su içebileceği, beslenebileceği yerler vardır. Bu gözle bakılınca “ Yaradılana Yaradandan ötürü hoş görme “ anlayışı incelikleri de beraberinde getiriyor elbette.

“ Dağlara buğdaylar serpin. Müslüman ülkede kuşlar aç kaldı demesinler.” Adaletin timsali, Peygamber Efendimizin arkadaşı Hazreti Ömer’in sözleri her zaman akılma gelir. Dağlardaki kuşları bile düşünüp ona göre hareket ediyor, onların sorumluluğunu omuzlarında hissediyor…Dert ediniyor…

Günümüze gelince Koronavirüs’ün tüm dünyayı kapsaması dikkatleri hep sağlığa odakladı...Kış şartlarının aman vermediği , savaş uçaklarının bomba yağdırdığı ülkelerde açlıkla yaşam mücadelesi veren insanoğlu… Dini, milleti, ırkı ne olursa olsun… Dünyaya hangi gözle bakarsa baksın…İnsan olma ortak paydasında … Günümüzü anlayamıyorum ve algılayamıyorum. Hiçbir canlı adeta soykırım derecesinde kendi neslini bu denli acımasızca yok etmiyor. Yukarıda ifade ettiğim hoşgörü yaklaşımı nerede , günümüzde yaşananlar nerede? Soğuktan donan bebeklerin, açlıktan ölen yaşlı insanların, denizde boğulan göçmenlerin vebali tüm insanlıkta değil mi? Hepimiz bu sorumluluktan bir pay almıyor muyuz?

Pandemi ortamında sorumluk daha da artıyor.Sık sık yazılarımda  ifade ediyorum : “ Bacası tütmeyen ev var mı, tenceresinde yemeği pişmeyip aç yatan çocuklar var mı” diye bu sorumluğu hissetmeyip , vebalini taşımayan yöneticiler, bunun hesabını veremezler, veremeyecekler. Sosyal medya günümüz gerçeklerini gözler önüne getirirken, bir kez daha düşünülmesi gerektiğini ifade ediyorum.Yönetici konumunda olanların fakirin , yetimin, fukaranın evinde, soğuğu paylaşılmaları gerekiyor ki onlar anlaşılabilsin.Yerel yönetimlerde “ Sosyal Sorumluluk” bunu gerektiriyor. Yokluğun, acının derdin, tasanın paylaşılmasıdır sosyal sorumluluk. Daha özetle vicdan sorumluluğu olmalı sosyal sorumluluk. Onların yerine koyabilmektir sosyal sorumluluk….O zaman değil insanlar, kuşlar bile aç kalmaz, kuşlar bile korunur, kuşlar bile hür ve özgür olur, kendilerini emin hissederler ….

Yine soracağım, yeniden soracağım ta ki sonucu alıncaya kadar ;
“ Kuşları aç kalmayan ülke var mı? “

Başka bir yazımda buluşana kadar kalın sağlıcakla...