Her yıldönümünde ilkokul günlerim taptaze olarak hatıralarımı canlandırır, hayatımın en güzel çocukluk günlerime dönerim. Sıpsıcak, samimi, içten arkadaşlıkların olduğu günler. Yaş itibarıyla da yarım asrı geçen yaşamımda hep o günler zihnimdedir. Bu yönüyle kişiliğimizin oluştuğu, hayata bakış açımızın şekillendiği o günlerde üzerimde olan öğretmenlerimin hakkını hiç biz zaman ödeyemem. Günümüzde karşılaştığımız problemlerin çözümü eğitimde yatıyor. Kişi bilmediği şeyin düşmanıdır. Hele hele cahilliğinin farkında değilse asıl o zaman acınacak haldedir. Cüzdanın şişkinliği ile itibar doğru orantılı olmasa gerek. İtibar ancak bilgi, terbiye ve ahlakla elde edilebilir. Bireyleri eğitimli olan toplumlarda zaten gelişim ve ilerleme doğal bir sonuçtur. Müreffeh ve barış içinde yaşayan bireyler hep bir adım daha ileriye, daha iyiye ulaşmada kolektif akıl ile başaramayacakları bir şey yoktur.

Maalesef günümüzde kısmen etkili olan  magazin kültürü ile değil, geçmişteki tarihi bağlarını, toplumsal değerlerini günümüz çağdaş uygarlığı ile adaptasyonunu sağlamış anlayışın daha da yaygınlaşması gerekiyor. Öncelikle bilim ve teknolojiyi nerede bulursa alan, iletişim çağının globalleşen  dünyasında bilgisayar ekranı kadar yakınlaşan bilgiye ulaşabilen gençliğimize rehberlik eden öğretmenlerimizin önemi daha da artıyor. Ülkemizin ekonomik gerçekleri ile her zaman yüzleşiyoruz ama eğitimde fedakarlık olamaz.  Bir yılda bireysel gösteriş için her birimizin israf edercesine harcadığımız tutarları eğitime gönül veren kurumlara bağış olarak derslik ve araç gereç olarak yardımda bulunsak sorunun çözümünde bireysel sorumluluğumuzu yerine getirmiş oluruz. Bireysel fedakarlığımızı önce biz yaparsak başkasından da isteme hakkımız olacaktır. Moda kelimesi bize elimizdeki malın ekonomik ömrünün bitmeden çöpe attırıyorsa ve bu mallarda hep ithalse durup düşünmemiz lazım.

Bir yılı geçen pandemi ortamında yükün çoğu  yine öğretmenlerimizin sırtında. İnanınız uzaktan öğretime verilen emek yüzyüze öğretimin katlarca fazlası. Bu dönemde öğrencileri hayata bağlamak, onların her yönüyle yine en iyi şekilde yetişmelerini sağlamak derdinde olan eğitim camiasını gönülden kutluyorum.Onların üstlendikleri yük , gösterdikleri çabanın ne kadar farkındalığı var bilemiyorum, lakin evlerimizin okula dönüştüğü ortamda biz anne babalar olarak çocuğumuzun eğitimlerini uzaktan da olsa üstlenen öğretmenlere daha fazla destekte bulunmalıyız. Çünkü odalarına kapanan çocuklarımızla hayat arasında en önemli bağ öğretmenleri…Yüzyüze eğitimin kısmen başladığı dönemdeki çocuklarımızın yüzlerindeki ışıltıyı ve hayata bağlanmalarını hep birlikte gördük. Koronavirüs etkisinin daha da artmasından dolayı şimdilik kesintiye uğrayan  eğitim uzaktan devam edecek.

Türkiye her zorluğun üstesinden gelecek imkan ve kabiliyete sahip. Yeter ki kişisel olarak da destek verelim.maske, mesafe ve temizliğe artık kişisel izolasyonu da eklememiz gerekiyor.

Siz değerli öğretmenlerimizin  bilgi ve tecrübe gücünü ülkemizin gücüdür. Anadolu’muzun her köşesinde görevi başında şehit olmuş, gazi olmuş, depremde aramızdan ayrılmış , hakkın rahmetine yürümüş tüm öğretmenlerimizi saygı ve minnetle anıyor, tüm öğretmenlerimizin 24 Kasım Öğretmenler Gününü kutluyorum. 

İyi ki varsınız….