Cep telefonuna sığan dünyamızda artık her şey küçücük ekranlara sığıyor. Aslında cep telefonu tabiri sanıyorum önümüzdeki yıllarda değişecek… Muhtemelen cep bilgisayarı olmaya aday. Yazılımlarla öyle uygulamalar var ki artık iki dokunma kadar yakın ... Evinizdeki kombinin ısısını bile ayarlamanız mümkün...Her şey hızlı, kolay erişilir, rahat…

Lakin iletişim ve teknoloji karışımının  bir yönü hep aksak gidiyor. Elinde 4 bin TL’lik cep telefonu olup minibüste yolculuğun başından sonuna kadar özel konuları da dahil olmak üzere herkesin duyacağı şekilde konuşanlar   teknoloji elinde olmasına rağmen muaşeret kurallarından habersiz yakışık almayan davranışları ile sabrımızı taşırmıyorlar mı? Ya da herkesin içinde cep telefonunun sosyal medya kısmı ile ilgilenip ( bana göre topluma sırtını dönmekten daha kötü), herkesi hiç sayan yaklaşım doğru mu? Sizi dikkate almıyorum, benim için cep telefonumdaki iletişim daha öncelikli demekle aynı…Ya da camide, toplantıda sessize alınmayan cep telefonundan dolayı farz bitinceye kadar, hele bir de oyun havası varsa milletin namaz bitinceye kadar içinden dediği sözleri duysa bir daha camiye girdiğinde sessize almaz mı? Yolda önünüzdeki araç şöförünün cep telefonu ile uğraştığı ya da konuştuğunu kolaylıkla anlarsınız. Çünkü kırmızı ışıkta durmuşsanız  1-2 dakikayı bile fırsat bilip eline aldığı cep telefonundan dolayı yeşil ışığın nasıl farkına varsın ki? Yada yolda sağa sola arabanın gezmesi, yanından geçen aracı fark etmemesi , cep telefonuna verilen dikkatin kötü sonucu değil mi?

Örnekleri  artırmak mümkün. Çok yakışıksız, saygısız, toplum içindeki iyi davranış kalıplarından uzak hep “ Ben” merkezli dünyanın sonuçları bunlar. Sosyal medya denen ama antisosyal insanlar ortaya çıkaran teknoloji yansıması…

Hepimizin içinde olduğu WHATS APP grupları vardır. Grup üyelerinin hepsini ilgilendiren konunun bir paylaşımcı tarafından iletilmesi ile tüm grup üyelerinin ekranına düşmesi kadar pratik, kolay ve hızlı bir iletişim aracı. Yazı, resim, video, dosya paylaşımı ile çok pratik. Lakin artık bezmedik mi? Bir paylaşımcı bir konuyu paylaşır, (grup üyelerinden herkesi ilgilendirme oranı % 10) sonrasında işaretler, alkışlar, gülen yüzler vs vs… Çokça zamanımızı aldığından yanlış anlaşılmasak pek çok gruptan çıkacağız adeta…    Çünkü paylaşılan konunun geri dönüşümü istenmiyor ki alkışlamanıza, ifade bırakmanıza gerek yok ki. Herkes bir de bu paylaşımı görüyor, dikkat kesiliyor …

Zamanın bu kadar değerli olduğu günümüzde zaman yutucu iletişim yöntemlerine bir de kullanma kılavuzu geliştirmek lazım. Bir konunun paylaşılması  ve kırka varan “ Ben de ben de” paylaşımı.

Kimse üstüne alınmasın ama şöyle espiritüel bir yaklaşım var;

 Bir koyun demiş ki “Artık sürü psikolojisi ile hareket etmeyeceğim.”  Ardından gelen koyunlar da

“ Ben de, ben de….” Bundan ötesi var mı? Hele gecenin ortasında gelen sms yada diğer bildirimler yatağımızdan fırlatmıyor mu? Acaba kötü bir şey mi oldu diye… İnsaf artık… Cep telefonunu kullanmasını öğrenemedik velhasılı.. Alo alo günleri de aramıyor değilim. Bari sesini duyardık karşımızdakinin. Ses tonundan iyi ya da kötü olduğunu anlardık. İçten “ Günaydın, merhaba, iyi günler…”  Hepsi  güzel duygular ve söylemler… Pozitif birşeyler katıyor hayata…  Şimdi gelelim neden başlığa “ Ne var ne yok? “ diye yazdığıma. Whats App’ın dilimizdeki karşılığı bu. Biz teknoloji  ile yalnızlaşmayalım. Teknoloji amaç olmasın, bizi yönetmesin yeter  ki ! O zaman daha güzel ve yaşanabilir bir dünya ve gelecek bizi bekliyor olacak inanınız…